Oto tarta idealna osłodę tych niekończących się lutowych dni. Wydawało mi się, że styczeń ciągnął się w nieskończoność, a teraz przyszedł luty i wcale nie jest lepiej. Czy tylko ja nie mogę już doczekać się wiosny? Takiej prawdziwej: z kwiatami, dłuższymi dniami i śpiewem ptaków. Bo te orkany, które szaleją za oknami przynosząc deszcz i chlapę są chyba gorsze od mrozów i śniegu, które powinny nam towarzyszyć w lutym.
Na przekór pogodzie w tej tarcie ukryłam wspomnienie lata. Pomiędzy ciastem, a czekoladowym ganache kryje się warstwa domowego dżemu z porzeczek, który podarowała mi wspaniała Andrea. Przyjechał do mnie ze Słowacji i cierpliwie czekał na swój moment. Chyba żaden dżem nie smakował mi tak bardzo jak ten.
Chociaż w przepisie są zawrotne ilości czekolady, tarta wcale nie jest przesadnie słodka. Określiłabym ją raczej jako lekko wytrawną i bardzo elegancką. Świetnie sprawdzi się nie tylko w przeganianiu codziennych smutków, ale też na bardziej wyszukaną okazję.
Za piecem 